Spiritualiteit met Rotterdamse nuchterheid

Laatst was ik met iemand in gesprek. Het gesprek ging ineens over spiritualiteit. Eerst heel voorzichtig, daarna openhartig. De persoon in kwestie vertelde mij dat zij het erg interessant vond, maar er met niemand over durfde te praten. Uit angst om voor gek verklaard te worden of uit angst voor de meningen van anderen. Wat is dat toch met het onderwerp spiritualiteit en waarom heerst er toch zo een taboe op? Vaak merk ik dat veel mensen bij het woord spiritualiteit denken aan zweverige types en geitenwollen sokken. Soms lijkt het ook wel een soort wedstrijd tussen verschillende goeroes, de een vind zichzelf spiritueler of verlichter dan de ander, het ene systeem is beter dan het ander. En dat vind ik jammer. Want er is geen goed of fout, beter of slechter. Iedereen ervaart het op zijn of haar eigen manier en dat is waar het mijn ogen omgaat. Respecteer elkaar, ondersteun elkaar, til elkaar op en laat een ieder in zijn waarde. Ik kijk naar spiritualiteit met Rotterdamse nuchterheid. Ik zie het als een stukje zingeving en volledig jezelf kunnen zijn. Als het nadenken en ervaren van de diepere betekenis van het leven, de big why. De reden waarom je ’s ochtends je bed uitkomt, het samenkomen van body, mind, spirit & soul. Leven vanuit je hart, buik en essentie, met bezieling en 2 voeten op de grond. Niet met je hoofd ergens hoog in de wolken, maar bewust aanwezig in het hier en nu. Al sinds het begin der tijden is de mens op zoek naar diepgang, zingeving en de verklaring en diepere betekenis van het leven. Dat zit in onze aard. Voor de een zal dit een belangrijk onderwerp zijn in het leven en voor de ander minder of helemaal niet. En dat is helemaal prima. Als kind groeide ik op met een opa die een eigen praktijk aan huis had als magnetiseur. In die tijd best bijzonder. Er kwamen mensen uit het hele land naar Rotterdam voor een behandeling van mijn opa. Zowel bekende als onbekende Nederlanders kwamen bij hem. Ik kan mij nog herinneren dat ik er weleens was als kind en dat de hele huiskamer vol zat met mensen. Mijn oma die iedereen binnen liet en voorzag van een kopje koffie. Of je er nu in gelooft of niet. Hij heeft in zijn leven honderden mensen geholpen met uiteenlopende klachten. En mijn opa? Die maakte er geen ding van. Hij deed dat gewoon. Gewoon omdat hij het kon, er goed in was, er mensen mee hielp en zijn gezin ermee kon onderhouden. Thats it. Ik was (en ben nog steeds) ontzettend trots op die man. Hij was een van de meest nuchtere mensen die ik gekend heb. Iemand die volledig aanwezig was in het hier en nu. Wat hij deed was zijn werk, net zoals die profvoetballer, de zakenman of -vrouw, lerares, hulpverlener of de mevrouw achter de kassa. Mijn opa was een man van weinig woorden, maar de gesprekken die wij hadden gingen altijd ‘ergens’ over. Ik heb bijvoorbeeld nog nooit een gesprek met hem gehad over het weer of koetjes en kalfjes. Hij was dan ook mijn inspiratiebron om mijn eigen praktijk te starten. Het starten van mijn praktijk is nooit iets geweest wat ik van de een op de andere dag besloot te gaan doen, maar iets wat ik al lang diep van binnen voelde. Iets wat ik moe(s)t doen. Het is echt mijn roeping, mijn missie om op mijn manier iets bij te dragen aan de wereld. Spiritualiteit met Rotterdamse nuchterheid, is iets wat ik wil uitdragen met mijn praktijk. Als een stukje zingeving en iets heel normaals, wat toegankelijk is voor iedereen en wat iedereen op zijn of haar eigen manier kan beleven. Ik wil spiritualiteit praktisch en toepasselijk maken voor iedereen die erin geïnteresseerd is. Zo ben ik bijvoorbeeld enorm fan van o.a. kwantumfysica, energiewerk en het gebruik van geometrie en is de natuur een van mijn grootste inspiratiebronnen. Ik vind het super leuk om wetenschappelijke onderzoeken en artikelen te combineren met oude wijsheden en dat te vertalen naar praktisch toepasbare tips en tools. En hoe meer ik lees over bepaalde onderwerpen, zoals kwantumfysica of energiewerk, hoe meer ik besef dat ik daar onbewust al hele gesprekken over heb gevoerd met mijn opa. Hoe leuk is dat! En tegelijkertijd heb ik spijt dat ik hem niet nog meer gevraagd heb hierover. Het is wat het is en sterkt mij alleen nog meer om zijn werk voort te zetten, maar dan op mijn eigen manier met YanaRa Inspirations. Laten we onze spiritualiteit, maar vooral ons volledige zelf weer omarmen, met alles wat er is, vanuit verbinding met onze eigen diepste kern, ons Zijn en volledige potentieel, vanuit oordeelloosheid en met liefde voor onszelf en de wereld. En ja lieve mensen, er mag ook echt meer gelachen worden. Het leven is al serieus genoeg en lachen is gezond! Het ontspant en brengt je in het hier en nu. Zo had mij opa hele flauwe humor en lag hij regelmatig in een deuk om zijn eigen (woord)grapjes. Terwijl mijn opa en ik niet meer bijkwamen van een of ander flauw grapje, keek mijn oma ons verbaasd aan. Reijnen- humor noemden wij dat 😉 Daarnaast heb ik nog nooit zoveel gelachen als tijdens de jaaropleiding hekserij, ook terwijl we met hele serieuze onderwerpen bezig waren. Vier het leven, geniet, zoek jouw eigen waarheid, jouw eigen stukje zingeving. Omarm je eigen licht en schaduw, want alles hoort erbij en alles mag er zijn. Doe vooral wat goed voelt voor jou, met respect en liefde voor jezelf en de ander. Liefs Yvonne